از سرفصل: قوانین و مقررات آپارتماننشینی در ایران
قانون تملک آپارتمانها: آنچه هر مدیر و مالک در سال ۱۴۰۳ باید بداند
آگاهی از قوانین، اساس زندگی مسالمتآمیز و مدیریت کارآمد در مجتمعهای مسکونی است.

زندگی در آپارتمان نیازمند رعایت مجموعهای از قوانین و مقررات است تا حقوق تمام ساکنین حفظ شده و امور ساختمان به درستی مدیریت شود. قانون تملک آپارتمانها مصوب سال ۱۳۴۳ (با اصلاحات بعدی) و آییننامه اجرایی آن، چارچوب اصلی این روابط را مشخص میکنند. درک صحیح این قوانین برای مدیران و مالکان، جهت جلوگیری از اختلافات و مدیریت بهینه ساختمان، اهمیتی حیاتی دارد.
مفاهیم پایه: قسمتهای اختصاصی و مشترک (مشاعات)
قانون، مالکیت در آپارتمان را به دو بخش تقسیم میکند:
- قسمتهای اختصاصی: شامل خود واحد آپارتمانی و بخشهایی مانند انباری و پارکینگ (در صورتی که در سند مالکیت قید شده باشد) که مالکیت و استفاده انحصاری آن متعلق به یک واحد خاص است.
- قسمتهای مشترک (مشاعات): بخشهایی از ساختمان که استفاده از آنها منحصر به یک واحد نیست و به تمام مالکین به نسبت سهمشان تعلق دارد. این موارد شامل زمین ساختمان، اسکلت بنا، راهروها، پلهها، آسانسور (در صورت وجود)، پشت بام، حیاط، تأسیسات مشترک (مثل موتورخانه، سیستمهای گرمایش و سرمایش مرکزی) و هر بخشی که برای استفاده اختصاصی تشخیص داده نشده باشد، میشود. نگهداری و هزینههای مربوط به مشاعات بر عهده تمام مالکان است.
مدیریت ساختمان: مدیر و مجمع عمومی
اداره امور ساختمان، به خصوص در مجتمعهای با بیش از سه مالک، نیازمند انتخاب مدیر یا هیئت مدیره است:
- مجمع عمومی مالکان: بالاترین رکن تصمیمگیری در ساختمان است. وظایف اصلی آن شامل انتخاب و عزل مدیر یا مدیران، رسیدگی به عملکرد آنها، تصویب گزارش درآمد و هزینه سالانه (بودجه)، تصمیمگیری در مورد اداره امور ساختمان و ایجاد اندوخته برای تعمیرات و نگهداری است. تصمیمات مجمع (که با اکثریت مالکینِ دارای بیش از نصف مساحت اختصاصی گرفته میشود، مگر قرارداد دیگری باشد) برای تمام ساکنین، حتی غایبین، لازمالاجراست.
- مدیر یا هیئت مدیره: مسئول حفظ و اداره ساختمان و اجرای تصمیمات مجمع عمومی است. وظایف مدیر شامل تعیین و دریافت سهم هزینههای مشترک از مالکان، رسیدگی به اعتراضات مربوط به هزینهها، استخدام دربان (در ساختمانهای بیش از ۱۰ واحد)، بیمه کردن کل ساختمان در برابر آتشسوزی (عدم انجام آن موجب مسئولیت مدیر در جبران خسارت است) و به طور کلی مدیریت امور جاری و نگهداری ساختمان میشود. مدیر باید با رعایت قانون، شفافیت و عدالت عمل کرده و پاسخگوی ساکنین باشد.
هزینههای مشترک و مسئولیت پرداخت
هزینههای مشترک شامل هزینههای لازم برای استفاده، حفظ و نگهداری عادی ساختمان و تأسیسات، و همچنین هزینههای اداری و حقالزحمه مدیر است.
- سهم هر مالک از هزینههای مشترک، اصولاً متناسب با مساحت قسمت اختصاصی او نسبت به کل مساحت اختصاصی ساختمان است، مگر اینکه قرارداد مالکین ترتیب دیگری مقرر کرده باشد.
- پرداخت به موقع سهم هزینهها (شارژ) تکلیف قانونی تمام مالکان و استفادهکنندگان (مانند مستاجرین در برخی موارد طبق قرارداد اجاره) است.
- در صورت عدم پرداخت، مدیر میتواند با رعایت تشریفات قانونی (مانند ارسال اظهارنامه) اقدام به قطع خدمات مشترک (به جز آب، برق، گاز اصلی واحد) و در نهایت، از طریق مراجع قضایی یا اداره ثبت، وصول مطالبات را پیگیری کند.
- حتی مالکان واحدهای خالی نیز موظف به پرداخت هزینههای مشترک هستند، زیرا این هزینهها مربوط به نگهداری کل بنا و تأسیسات مشترک است.
نکات مهم دیگر در قوانین آپارتمان نشینی:
- استفاده از مشاعات: قرار دادن اشیاء شخصی، میز و صندلی یا نگهداری حیوانات در قسمتهای مشترک ممنوع است. استفاده اختصاصی از برق و آب مشترک نیز مجاز نیست.
- تعمیرات و تغییرات: انجام تعمیرات یا تغییراتی که به قسمتهای مشترک یا اسکلت بنا آسیب بزند یا برخلاف قوانین باشد، ممنوع است. تغییر در نمای ساختمان معمولاً نیاز به موافقت اکثریت مالکان دارد.
- مزاحمت: ایجاد سر و صدای نامتعارف در ساعات استراحت (معمولاً ۱ تا ۴ بعد از ظهر و ۹ شب تا ۸ صبح) و انجام تعمیرات پر سر و صدا در این ساعات ممنوع است.
- بیمه: بیمه آتشسوزی برای کل ساختمان توسط مدیر الزامی است. همچنین داشتن بیمه مسئولیت برای آسانسور بسیار حیاتی است.
اهمیت آگاهی و راهکارها:
پیچیدگیهای قوانین آپارتمان نشینی و اختلافات احتمالی، نیاز به مدیریت دقیق و آگاهانه را دوچندان میکند. استفاده از ابزارهای مدرن مانند نرمافزار شارژپل میتواند به ثبت دقیق تصمیمات مجمع، محاسبه شفاف هزینهها، اطلاعرسانی به موقع به ساکنین و مستندسازی امور کمک شایانی کند. همچنین، در موارد پیچیده یا بروز اختلافات جدی، بهرهمندی از مشاوره حقوقی ساختمان (مانند خدمات شارژپل پلاس) میتواند راهگشا باشد.